Ek het iewers ‘n preekstudie gelees rondom die bede: “Laat ons nie in versoeking kom nie,” waar die persoon versoeking nie verbind met die daaglikse uitdagings soos sjokolade en koek nie. Hy wil juis ons herinner dat ons dan nie die diepte van die bede verstaan nie. Die versoeking het te make met die gedagtes dat ek nie meer die nut van my geloof sien nie. Begin wonder of dit enigsins ‘n verskil maak, of dit die moeite werd is. Miskien is die word “werd” ‘n leidraad. Hoe meet ek iets se waarde? Die versoeking om met kriteria van wins na ‘n lewe van afhanklikheid te kyk en dan lyk die lewe nie so winsgewend nie. Daarom leer Jesus ons bid: “en laat ons nie in versoeking kom nie” want gelukkig hou God stywer aan ons vas as wat ons aan Hom vashou.
