“ Moet tog nooit aan die christene glo nie, wie aan hulle glo, sal teleurgesteld word;  glo alleen in die Christus van die christene;  wie in Hom glo sal nooit teleurgestel word nie”

Van die Twaalf Artikels van die Apostoliese Geloofsbelydenis is die een waarin ons bely dat ons aan die kerk glo, waarskynlik van die mees betwyfelde en bevraagtekende. Kan ons regtig nog aan die kerk glo?

Daar is baie mense in ons dag vir wie dit ‘n kwelvraag is. Die kerk, so argumenteer ‘n groeiende persentasie mense, is immers(meestal?) ‘n teleurstelling. Veral  waar en wanneer  “die kerk” in mense se kerkbegrip deur ampsdraers verteenwoordig word. En daardie ampsdraers blyk ook maar net voete van klei te hê. Mense wat struikel en val. . . dwaal. . . misluk. . . fouteer. . . sondig.

Tereg het ‘n teoloog opgemerk dat, wanneer ‘n mens – soos om boek te hou van die kwaad – ‘n lys van die kerk se sondes sou saamstel en dit bedink ( hoe groot die sonde van die kerk is), dit byna ondenkbaar is dat enigeen nog die moed sal hê om op te staan en te sê: “ ek glo (nogtans) aan die kerk”. Maar dan, volgens die teoloog, lê tog juis hierin die vreemde heiligheid van die kerk.
Die kerk is juis nié sonder sonde nie en bestaan nié uit sondelose mense nie. Trouens, juis omdat ons weet en erken en bely dat ons sondaars is -  en daarom op niks en niemand anders as op Jesus Christus vir ons saligheid vertrou nie – ons kérk is: gemeenskap van die sondaars. . . ‘n Christelike kerk.

‘n Gemeenskap van mense wat saamgeroep is deur die stem van die Een wat roep: “ Kom na My toe, almal wat vermoeid en belas is en Ek sal julle rus gee”; en : “Ek sal hom/haar wat na my kom nooit verwerp nie.”

Ja, die stem van die sondaarliewende God, uit die mond van Hom wat uitgeskel en beswadder was as synde die vriend van tollenaars en sondaars.

Ek glo aan die kerk. .  .? Nogtans? Ja, ek glo AAN die kerk, omdat ek IN die Gód van die Kerk glo. Die vréémde God van genoeg genade – selfs vir die grootste van alle sondaars, selfs ook vir my! Hoe verlore sou ek wees as die kerk sonder sonde was?

Máár Goddank, nou het ék  ook ‘n tuiste (‘n kerk) – ek en my broers en susters. . . Ons wat weet hoe arm ons voor God is.

“Daar waar mense saamkniel en die tollenaarsgebed bid (“O God, wees my sondaar genadig!”) – daar konstiteer die kerk as CHRISTELIKE KERK. . .”

Seestrome : Sept 2004